بررسی و مقایسه انواع ایمپلنت داخل استخوانی
Dans cet article du site du Dr Hossein Borjian Le meilleur chirurgien des gencives à Ispahan به بررسی مقایسه انواع ایمپلنت داخل استخوانی خواهیم پرداخت.
انواع ایمپلنت داخل استخوانی
ایمپلنت پیچی شکل (ایمپلنت دندان معمولی): ایمپلنت پیچی شکل محبوبترین و رایجترین نوع ایمپلنت در سرتاسر دنیاست. از آنجایی که این ایمپلنت همانند ریشه دندان عمل می کند و شکلی مشابه آن نیز دارد، به آن ایمپلنت ریشه ای هم می گویند. ایمپلنت پیچی شکل خود در اشکال مختلف طراحی می شود.
ایمپلنت تیغه ای:
یکی از اولین انواع ایمپلنت دندان که در آمریکای شمالی مورد استفاده قرار گرفت، ایمپلنت تیغه ای بود که اکنون به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد. چون ایمپلنت پیچی مزیتهای بیشتری دارد، بیشتر شرکتهای سازنده ایمپلنت به ساخت آن روی آورده اند و دیگر ایمپلنت تیغه ای ارائه نمی کنند. در ایمپلنت تیغه ای کانالی در استخوان ایجاد می شد و تیغه ایمپلنت در آن قرار می گرفت و در مرحله آخر، روکش دندان بر روی آن متصل می شد. نوع ایمپلنت تیغه ای تکی یا چندتایی میتواند باشد.
ایمپلنت عرضی:
ایمپلنت عرضی (transosseous dental implant) نوعی ایمپلنت بسیار باثبات است که همانند چهار ایمپلنت پیچی استاندارد، عمل می کند. این ایمپلنت از زیر فک جایگذاری می شود و از بخش بالای فک بیرون میزند. یک میله به آن نصب می شود تا Dentiers روی آن سوار شود. معدودی از دندانپزشکان این درمان را انجام می دهند چرا که بسیار مشکل است و نیاز به مهارت زیاد و در بیشتر موارد بستری شدن در بیمارستان دارد. با این حال در شرایطی که فک پایین بسیار تحلیل رفته و کوچک شده است یا بسیار نازک است این روش جایگزین خوبی برای ایمپلنت معمولی است.
Contenu suggéré : Décoloration des dents après extraction nerveuse
انواع ایمپلنت از نظر طول و قطر
ایمپلنت را بر اساس اندازه آن نیز دسته بندی می کنند. بر این اساس انواع ایمپلنت عبارتند از:
ایمپلنت استاندارد یا معمولی:
قطر آن بین ۳.۵ تا ۴.۲ میلی متر است. معمولا از این ایمپلنت برای جلوی دهان استفاده می شود.
ایمپلنت پهن:
قطر این انواع ایمپلنت بین ۴.۵ تا ۶ میلی متر است و معمولا در عقب دهان جایگذاری می شوند (به جای دندانهای آسیاب بزرگ).
Mini-implant:
قطر آن بین ۲ تا ۳.۵ میلی متر است و بیشتر در کسانی استفاده می شود که فضای کافی در دهان برای کاشت ایمپلنت معمولی ندارند. همچنین در مواردی که تراکم استخوان فک کافی نیست از مینی ایمپلنت استفاده می شود.
اندواستیل یا داخل استخوانی
این انواع ایمپلنت در حال حاضر رایجترین و مطمئن ترین نوع محسوب می شوند. ایمپلنتهای اندو استیل یا داخل استخوانی، برای بیشتر افراد مناسبند. رایجترین نوع آن، ایمپلنت پیچی شکل است که امروزه به فراوانی مورد استفاده قرار می گیرد و به کمک دریل دندانپزشکی، در داخل استخوان فک فرو می رود. سپس استخوان به تدریج رشد کرده و به سطح ایمپلنت جوش می خورد و با آن یکپارچه می شود.
ایمپلنت روی استخوانی یا ساب پریو استیل
این نوع ایمپلنت به جای این که داخل استخوان فرو برود، بر روی استخوان (در زیر لثه) می نشیند. در ایمپلنت ساب پریواستیل، یک اسکلت فلزی در زیر لثه قرار داده می شود که حاوی یک یا چند میله می باشد. پس از جوش خوردن لثه، این پروتز در جای خود ثابت می ماند. دندانهای مصنوعی روی پایه هایی که از لثه بیرون زده اند، متصل می شوند.
تنها در صورتی از ایمپلنت ساب پریوستیل استفاده می شود که استخوان فک بیمار برای نگه داشتن ایمپلنت معمولی مناسب نیست یا فرد نمیخواهد پیوند استخوان دندان پیش از عمل جراحی جایگذاری ایمپلنت در فک را انجام بدهد.
Implant zygomatique
این نوع ایمپلنت کمترین کاربرد را دارد و عمل آن پیچیده است. تنها در مواردی از این نوع ایمپلنت استفاده می شود که استخوان فک کافی برای ایمپلنت داخل استخوانی وجود ندارد. ایمپلنت زیگوماتیک در استخوان گونه، کار گذاشته می شود نه استخوان فک.
انواع ایمپلنت از نظر سطح بدنه
ایمپلنت دندانهای اولیه سطح تیتانیومی صاف و هموار داشتند ولی به مرور طراحی های متفاوتی اضافه شد. به طور کلی تلاش طراحان ایمپلنت بر این است که تا حد ممکن سطح بیشتری از ایمپلنت به استخوان بچسبد و محکم شود. زبر کردن سطح ایمپلنت سطح تماس ایمپلنت را افزایش می دهد بنابراین ثبات بهتری ایجاد می شود. افزودن یک لایه هیدروکسی آپاتیت باعث می شود اتصال استخوان به ایمپلنت بهتر صورت بگیرد چرا که استخوان نیز از همین مواد ساخته شده است.
اما زبری سطح ایمپلنت احتمال آلودگی و عفونت آن را نیز افزایش می دهد. به همین دلیل ایمپلنتهایی با سطح صاف و هموار نیز وجود دارند و برخی ایمپلنتها هم بخشهایی از سطحشان صاف و بخشهایی دیگر زبر است. یک شرکت سازنده ایمپلنت اقدام به ساخت ایمپلنتی با سطح زبر و نواحی گویچه مانند میکروسکوپی کرده که مساحت سطح ایمپلنت را تا حد چشمگیری افزایش می دهد. این باعث می شود بتوان از ایمپلنت های کوچکتری با ثبات بالاتر استفاده کرد (به خصوص در کسانی که حجم استخوانشان کم است).
La page Instagram du Dr Hossein Borjian, le meilleur chirurgien des gencives d'Ispahan
انواع ایمپلنت دندان از نظر شکل بدنه
- پیچی شکل مخروطی
- پیچی شکل صاف
- استوانه ای
انواع ایمپلنت از نظر اتصال روکش به اباتمنت
چسبی:
در این روش روکش با چسب به اباتمنت چسبانده می شود. دقیقا همان طور که هنگام روکش کردن دندان طبیعی، انجام می شود.
پیچی:
در این روش، روکش با یک پیچ به butée متصل می شود. سپس محل پیچ در روی دندان، با یک پر کننده دندان مانند کامپوزیت، پر و صاف می شود.
انواع ایمپلنت از نظر اتصال با اباتمنت
سر ایمپلنت دندان محلی است که باید به قطعه واسطه ای به نام اباتمنت وصل شود و بر روی اباتمنت هم روکش دندان نصب می شود. اباتمنت همانند تاج تراشیده شده دندانی که آماده روکش شده است، عمل می کند و تاج را نگه می دارد.
سر ایمپلنت از نظر اتصال به اباتمنت به سه دسته تقسیم می شود:
- اتصال شش ضلعی داخلی: شکل شش ضلعی سر ایمپلنت به صورت سوراخی است که اباتمنت در داخل آن فرو می رود و پیچ می شود (اتصال مادگی).
- اتصال شش ضلعی خارجی: شکل شش ضلعی سر ایمپلنت به صورت برآمدگی است که اباتمنت در آن پیچ می شود (اتصال نری).
- اتصال هشت ضلعی داخلی: سوراخ سر ایمپلنت شکل هشت ضلعی دارد که اباتمنت در آن فرو می رود و پیچ می شود (اتصال مادگی).
Moyens de communication avec le centre dentaire spécialisé de Najm
Attention :
- L'exactitude scientifique du matériel publié ci-dessus doit être confirmée par la consultation personnelle du patient avec le Dr Borjian.
- Cet article est géré et publié par l'administrateur du site.
