بررسی ایمپلنت‌های کوتاه دندانی
از ایمپلنت‌های کوتاه دندانی در صورت کم بودن استخوان برای قرار دادن آنها استفاده می‌شود. روش ایمپلنت دندان حداقل تهاجمی، حجم استخوان موجود برای کاشت ایمپلنت و پشتیبانی نهایی مورد نیاز برای تاج دندان را بررسی می‌کند. به جای تمرکز بر تلاش برای افزودن استخوان بیشتر از طریق پیوند، دندانپزشکان به دنبال روش‌هایی برای استفاده از حجم استخوان موجود هستند. برخی از ابزارهای این کار “جراحی هدایت شونده”، استفاده از ایمپلنت‌های مورب برای جلوگیری از ساختارهای آناتومیک و ایمپلنت‌های کوتاهتر، است. در این مطلب از سایت دکتر حسین برجیان بهترین دندانپزشک اصفهان ایمپلنت‌های کوتاه دندانی را بررسی خواهیم کرد.
به دلیل پیشرفت‌های تکنولوژیک، روند پیوند استخوان کمتر و استفاده از ایمپلنت‌های کوتاه تر باب شده است. در گذشته، دندانپزشکان معمولاً ابتدا در نواحی دارای استخوان محدود برای قرار دادن ایمپلنت، پیوند می‌زدند. ایمپلنت‌های جدید و نوین کوتاه، نیاز برای پیوند را کاهش می‌دهد.
مزیت ایمپلنت‌های پایه کوتاه
- پیوند استخوان برای جبران قد کمتر ضرورتی ندارد.
- پول، درد و زمان کمتر مرتبط با روش‌های مختلف جراحی قبل از کاشت ایمپلنت
- تکنیک‌های پیچیده جراحی اغلب با عوارضی در حین جراحی مانند خونریزی، سوراخ شدن غشای شنایدر یا آسیب عصبی و بعد از عمل مانند تغییر گذرا یا دائمی احساس آرواره زیرین، قرار گرفتن در معرض پیوند و یا غشا، عفونت‌ها و افزایش از دست دادن استخوان اطراف ایمپلنت همراه است. که در این روش خبری از این موارد نیست.
- آماده سازی استئوتومی ساده شده است، زیرا در محل ایمپلنت نیاز به آماده سازی استخوان کوتاهتر است که دسترسی مستقیم شستشو با آب را فراهم می‌کند و احتمال گرم شدن بیش از حد استخوان را کاهش می‌دهد.
- قرار دادن ایمپلنت راحت‌تر است.
- از آنجا که استخوان پایه‌ای فراتر از لبه حفره‌ای اصلی همیشه در محور طولانی دندان از دست رفته قرار ندارد، زاویه‌داری بارگذاری با قرار دادن استئوتومی کوتاه بهبود می‌یابد.
نکات مراقبتی برای ایمپلنت پایه کوتاه
در اصل ایمپلنت‌های پایه کوتاه برای جلوگیری از برخورد با عصبی که نزدیک به موقعیتی است که باید ایمپلنت وارد شود استفاده می‌شود. در درجه اول این ناحیه مولار قسمت تحتانی پشت است، اما همچنین می تواند در نواحی که دسترسی دشوار است یا در نواحی که استخوان کافی نیست، مورد استفاده قرار گیرد. البته وقتی استخوان کافی نباشد، در اکثر مواقع، بهتر است قبل از هر چیز با استفاده از تکنیک‌های پیوند استخوان، دوباره استخوان را بازسازی کنید. با این وجود زمانی که این امکان وجود ندارد، کاشت‌های کوتاهتر اغلب جایگزین ترجیحی هستند.
گزینه دیگر جایگزینی مجدد عصب است اما در بهترین حالت این می‌تواند یک عمل پیچیده باشد. در حقیقت برخی از دندانپزشکان می‌گویند که این چیزی شبیه به “تلاش برای جابجایی مجدد یک ستون برقی بزرگ، صرفاً برای ساختن خانه خود در یک مکان مناسب” است.
به همین دلیل با ایمپلنت‌های پایه کوتاهتر دندان نیازی به جراحی قرار دادن عصب نیست. از ایمپلنت پایه کوتاه می‌توان تقریباً در همه انواع جایگزینی‌ها استفاده کرد، اعم از ثابت یا متحرک که عبارتند از:
صفحه اینستاگرام دکتر حسین برجیان بهترین دندانپزشک اصفهان
پروتز ثابت تکی و چندتایی در فک خلفی
در درمان فک پایین بی‌دندانی، با چهار ایمپلنت با طول کوتاه برای پشتیبانی از اوردنچر یا شش ایمپلنت کوتاه که برای حمایت از پروتز ثابت استفاده می‌شود.
در فک بالا بدون دندان، دو ایمپلنت با طول کوتاه، به همراه ایمپلنت‌های بلندتر در استخوان آرواره‌ای پیشین، در ناحیه دیستال قرار داده می‌شوند تا از اوردنچر فک بالا یا یک پروتز ثابت پشتیبانی کنند.
معایب ایمپلنت‌های پایه کوتاه
از آنجا که ایمپلنت‌های پایه کوتاه، کوتاهتر هستند فضای کمتری برای قرارگیری نسبت به ایمپلنت‌های استاندارد دارند و به همین دلیل برای حمایت از تاج‌های جداگانه، به ویژه در مناطقی از دهان که فشار بایت بیشتری دارد، ایده آل نیستند. در عوض ایمپلنت‌های کوتاهتر در جایی که دندان‌های مصنوعی برای استحکام بیشتر به هم متصل هستند عملکرد بهتری دارند.
نتیجه نهایی این است که با توجه به شرایط مناسب اثبات شده است که ایمپلنت‌های پایه کوتاه کارایی خوب و کاملی دارند. در نتیجه، بیمارانی که تنوع کمتری دارند اغلب از نیاز به هر دو پیوند استخوان و یا جراحی‌های قرارگیری عصب خودداری می‌کنند. در نهایت این موارد می‌تواند هم هزینه و هم روند کار را کاهش دهد.
توجه :
- صحت علمی مطلب منتشر شده فوق، باید با مشورت حضوری بیمار با جناب دکتر برجیان تایید گردد.
- این مطلب توسط ادمین سایت، مدیریت و منتشر شده است.
