روش های درمان عفونت ایمپلنت دندان

آشنایی با روش های درمان عفونت ایمپلنت دندان

عفونت‌های ایمپلنت هرگز به خودی خود از بین نمی‌روند. گاهی اوقات راه حل کارهایی است که می‌توانید از نظر رعایت بهداشت مناسب توسط خودتان در خانه انجام دهید. در مواقع دیگر به کمک تخصصی نیاز خواهید داشت. در این مطلب از سایت دکتر حسین برجیان بهترین دندانپزشک زیبایی اصفهان به بررسی روش های درمان عفونت ایمپلنت دندان خواهیم پرداخت.

اول از همه اشعه ایکس برای تعیین اینکه آیا تحلیل استخوان وجود دارد انجام می‌شود. به دنبال آن کاوش پریودنتال انجام می‌شود. این کار امکان را برای تشخیص دقیق مرحله عفونت فراهم می‌کند. سپس، دندانپزشک یک برنامه درمانی را پیشنهاد می‌کند. موارد زیر محبوب ترین درمان‌ها هستند. معمولاً ترکیبی از آن‌ها انجام می‌شود.

برداشتن ایمپلنت

اگر موکوزیت پری ایمپلنت به پری ایمپلنتیت تبدیل شده و مقدار قابل توجهی استخوان از بین رفته باشد، ممکن است لازم باشد که ایمپلنت برداشته شود. این کار را می‌توان با ابزاری جراحی به نام ترفین انجام داد.

در غیر این صورت، ممکن است دندانپزشک تصمیم بگیرد که اجازه دهد ریزش استخوان تا جایی ادامه یابد که بتوان پیوند را با پنس استخراج کرد. این تصمیم زمانی اتخاذ می‌شود که کمتر از 3 تا 4 میلی متر استخوان نگهدارنده وجود داشته باشد. بعضی از بیماران ممکن است پس از پیوند استخوان و چندین ماه بهبودی واجد شرایط پیوند مجدد شوند.

دبریدمان (تمیز کردن) مکانیکی

حفره‌های مخاطی کم عمق را می‌توان با دستگاه اولتراسونیک یا کورت‌های فیبر کربن تمیز کرد. به این حالت تمیز کردن ساب موکوزال (زیر مخاطی) گفته می‌شود. امواج با فرکانس بالا به دندانپزشک این امکان را می‌دهد تا مواد آلوده را از اطراف ایمپلنت خارج کند.

اگر قسمت‌های مخاطی 5 میلی متر یا عمیق تر باشند، دندانپزشک ممکن است پیشنهاد کند که دندان‌های شما با یک کاپ پلاستیکی و خمیر، نخ دندان مکانیکی یا وسایل ظریف جرمگیری تمیز شود. در چنین حالتی، ابزار باید عمیق تر شوند و مهم است که سطح میله ایمپلنت تراشیده نشود. دبریدمان مکانیکی غالباً همراه با ماده ضدعفونی کننده ای است که به صورت موضعی تجویز می‌شود. این تنها در صورتی انجام می‌شود که عمق حفره بیش از 4 میلی متر باشد.

روش جراحی

فرآیند جراحی عفونت ایمپلنت به طور کلی زمانی انجام می‌شود که میله ایمپلنت در مکانی قرار دارد که از نظر زیبایی اهمیتی ندارد. لثه‌ها برش داده می‌شوند و به عقب برگردانده می‌شوند تا دسترسی به قسمت دچار عفونت بهتر شود. یک تمیزکاری مکانیکی انجام می‌شود، که اغلب همراه با مواد ضد عفونی کننده است. این روش گاهی اوقات به عنوان دبریدمان فلپ باز شناخته می‌شود.

این گزینه با عوارض احتمالی زیادی همراه است. قرار گرفتن در معرض غشاهای متخلخل می‌تواند به عفونت بیشتر منجر شود، خصوصاً در دوره بهبودی. این کار فقط در صورت عدم موفقیت سایر روش‌های درمانی باید انجام شود.

صفحه اینستاگرام دکتر حسین برجیان بهترین دندانپزشک زیبایی اصفهان

آنتی بیوتیک برای عفونت ایمپلنت دندان

دندانپزشک وضعیت پریودنتال دندان‌های باقیمانده را بررسی می‌کند. بر اساس این اطلاعات، او تعیین می‌کند که آنتی بیوتیک‌ها را به صورت موضعی یا سیستمیک تجویز کند.

• اگر پری ایمپلنتیت محدود به محیط اطراف ایمپلنت باشد و بیماری دیگری در دهان وجود نداشته باشد، ممکن است آنتی بیوتیک‌های موضعی تجویز شود که برای چند روز در ناحیه آسیب دیده قرار داده می‌شوند.
• اگر عفونت در ناحیه بزرگتری از دهان تعمیم یابد، ممکن است آنتی بیوتیک به صورت سیستمی ‌ارائه شود. وقتی بیمار به طور همزمان از پریودنتیت رنج می‌برد، این اتفاق می‌افتد. درمان آنتی بیوتیک‌ها ممکن است طی چند هفته یا چند ماه تکرار شود.

توجه :

• صحت علمی مطلب منتشر شده فوق، باید با مشورت حضوری بیمار با جناب دکتر برجیان تایید گردد.
• این مطلب توسط ادمین سایت، مدیریت و منتشر شده است.