عوامل ایجاد عفونت ایمپلنت دندان

بررسی عوامل ایجاد عفونت ایمپلنت دندان

ایمپلنت‌های دندانی دقیقاً مانند دندان‌های طبیعی عمل می‌کنند و می‌توانند مانند دندان‌های طبیعی دچار عفونت شوند. ایمپلنت‌های دندانی عفونی در صورت بی توجهی یا عدم مراقبت منظم تحت نظر متخصص دندانپزشکی، دچار مشکل می‌شوند یا از کار می‌افتند. در این مطلب از سایت دکتر حسین برجیان بهترین جراح لثه اصفهان عوامل ایجاد عفونت ایمپلنت دندان را بررسی خواهیم کرد.

عفونت در اطراف ایمپلنت دندانی نوعی بیماری لثه است که به عنوان پری ایمپلنتیت شناخته می‌شود. این عفونت می‌تواند در نتیجه استعمال دخانیات، بهداشت نامناسب دهان و دندان، دیابت، نقص سیستم ایمنی، ناهمواری بایت، عادات عملکردی (دندان قروچه) یا واکنش آلرژیک به خود ایمپلنت باشد. در صورت عدم درمان، از بین رفتن تدریجی استخوان و عفونت می‌تواند باعث از بین رفتن ایمپلنت شود. تشخیص و درمان به موقع می‌تواند به ترمیم ختم شود. این نوشته عوامل خطر احتمالی، علائمی‌ را که باید مراقب آنها باشید را بررسی می‌کند.

علل بروز عفونت در ایمپلنت دندان

شایع ترین علل عفونت ایمپلنت عبارتند از:

• بهداشت ضعیف دهان،
• سیگار کشیدن،
• بیماری پریودنتال قبلی.

مراقبت‌های مناسب برای ایمپلنت بسیار حیاتی است. اگر روزانه مسواک نمی‌زنید و نخ دندان نمی‌کشید، امکان ایجاد و تکثیر باکتری‌ها و قارچ‌ها در دهان را فراهم می‌کنید. این‌ها به تدریج به سمت بافت‌های نرم و سخت اطراف ایمپلنت راه می‌یابند. عفونت‌ها ممکن است منجر به انواع مشکلات ایمپلنت دندان شوند.

مصرف کنندگان دخانیات غلظت بیشتری از آنزیمی‌ به نام آرژیناز در آب دهان خود دارند. گفته می‌شود که این آنزیم تولید اکسید نیتریک را کاهش می‌دهد و باعث اسیدی شدن بزاق می‌شود و محیط کاملی برای رشد باکتری‌ها ایجاد می‌کند. بنابراین افراد سیگاری در برابر عفونت‌های ایمپلنت دندان آسیب پذیر ترند.

بیماران دارای سابقه پریودنتیت نیز در معرض خطر بیشتری هستند. مطمئناً باید قبل از انجام ایمپلنت این مشکل درمان شود، اما بیماری لثه قابل بازگشت است. از دست دادن استخوان نیز در چنین مواردی برجسته تر است و منجر به احتمال شکست بیشتری در درمان ایمپلنت می‌شود.

در مجموع، عفونت ایمپلنت تقریباً همیشه با عوامل خطر بیمار محور در ارتباط است. موارد زیر نیز قابل ذکر است، اما میزان عفونت ناشی از این موارد بسیار کم است:

• حساسیت به تیتانیوم،
• بیماری‌های سیستمیک مانند دیابت،
• مقدار بیش از حد چسب در زمان قرار دادن روکش، و
• توزیع نابرابر نیروی فشاری در گاز گرفتن.

نشانه های ایجاد عفونت ایمپلنت‌های دندانی

در صورت مشاهده هر یک از این علائم، بلافاصله با دندانپزشک خود تماس بگیرید:

• تورم در اطراف ایمپلنت،
• تغییر در رنگ لثه،
• خونریزی از محل ایمپلنت،
• ایمپلنت شل،
• تب،
• ضربان در گوش، و
• دردی که با دارو از بین نمی‌رود.

درد همراه با عفونت ایمپلنت نسبتاً نادر است، اما اگر وجود داشته باشد، معمولاً به معنی جدی بودن مشکل است. علل دیگر نگرانی مشابه لیفت سینوس و علائم عفونت پیوند استخوان است. به یاد داشته باشید که نبود درد همیشه به معنای نبود بیماری نیست. به همین دلیل معاینات مناسب و به موقع دندانپزشکی بسیار مهم هستند.

علائم عفونت ایمپلنت دندان همچنین شامل عمق زیاد در حفره‌های پیش ایمپلنت و از دست رفتن تدریجی استخوان در ناحیه آسیب دیده است. با این حال، فقط توسط یک متخصص مانند دندانپزشک یا پریودنتیست تشخیص داده می‌شود.

صفحه اینستاگرام دکتر حسین برجیان بهترین جراح لثه اصفهان

مراحل عفونت ایمپلنت دندان

عفونت ایمپلنت دندان را می‌توان در دو مرحله توصیف کرد. اولین مرحله را موکوزیت اطراف ایمپلنت می‌نامند. در صورت عدم درمان، می‌تواند به یک وضعیت جدی تر، اطراف ایمپلنت تبدیل شود. هر دو به طور مشابه با بیماری لثه پیشرفت می‌کنند اما ممکن است با سرعت بیشتری پیشرفت کنند. دلیل این امر این است که اتصال ایمپلنت از ماندگاری کمتری نسبت به دندان طبیعی برخوردار است. علائم حتی می‌توانند سال‌ها پس از قرارگیری ایمپلنت ایجاد شوند.

موکوزیت پری ایمپلنت

بیماران ممکن است التهاب بافت‌های نرم اطراف ایمپلنت را تجربه کنند. هنگامی ‌که از دست دادن استخوان وجود نداشته باشد، عفونت کاملاً برگشت پذیر است. این به این معنی نیست که شرایط جدی نیست. در موارد شدیدتر، ممکن است درمان جراحی لازم باشد. به هر ترتیب، باید در اسرع وقت به موکوزیت اطراف ایمپلنت رسیدگی شود تا از آسیب بیشتر جلوگیری شود. در صورت عدم مراقبت می‌تواند منجر به از دست دادن ایمپلنت در آینده شود.

پری ایمپلنتیت

مرحله دوم عفونت ایمپلنت دندان پری ایمپلنتیت نام دارد. روی بافت‌های نرم و سخت اطراف تأثیر می‌گذارد و با از دست دادن استخوان در آن ناحیه همراه است. این وضعیت پس از تجمع استخوان، هنگامی‌ که ترمیم (به عنوان مثال قرارگیری روکش) از قبل انجام شده است، رخ می‌دهد. پری ایمپلنتیت به طور حتم منجر به نارسایی ایمپلنت نمی‌شود. به محض آشکار شدن علائم باید آن را درمان کرد.

توجه :

• صحت علمی مطلب منتشر شده فوق، باید با مشورت حضوری بیمار با جناب دکتر برجیان تایید گردد.
• این مطلب توسط ادمین سایت، مدیریت و منتشر شده است.